Verbeteringen...

Die in ons huis aangebracht zijn, noem ik toch liever 'veranderingen'... Maar ach, over smaak valt niet te twisten zeggen ze weleens;-)

Toen ik een week na de overdracht weer voor het eerst voet over de drempel zette, was ik erg verbaasd dat ze de eiken vloer in de woonkamer hadden aangepakt. Een vloer die wij uitgekozen hadden omdat het eiken hout verouderd en dubbel gerookt was, tevens in de grijze hardwaxolie stond en door dit alles zo'n mooie, doorleefde matte uitstraling had. Zij hebben de vloer strak opgeschuurd en 'm in de lak gezet, waardoor er nu een glans overheen zit en hij die honingkleur (jaren '90) heeft gekregen; AUW!

De muren wilden zij graag in de kleuren laten die erop zaten, maar ook hier hebben ze alsnog een lichte kleur op gezet... met gele ondertoon. En dan de wildkroon die naast de schouw hing, die hebben ze overgenomen. Maar ze doen dit unieke, oude exemplaar geen eer aan door er  plastic keukengerei aan te hangen! Tel daarbij op dat er nu een fineer-eetkamerset in de keuken staat met een kunsttof kinderstoel en jullie kunnen op jullie vingers natellen dat iemand als ik dit veranderingen vind en geen verbeteringen...

 Ik heb dit al vaker meegemaakt, maar dit was echt 'ons' huis en dat komt denk ik doordat we deze keer een huis uit het niets opgebouwd hebben en dan is het nog meer eigen dan een bestaand huis kopen of eentje van een projectontwikkelaar.... Ik werd er zelfs stilletjes van (en dat wil wat zeggen!)  toen ik daar in huis stond.

Ach ja, misschien is het ook wel goed zo want nu was het gevoel ook meteen weg bij 'ons' huis.

Het is duidelijk tijd om dit hoofdstuk af te sluiten en me te gaan richten op wat de mogelijkheden zijn voor een nieuw te bouwen huis. Want we hopen nog steeds op een mooi kavel! Toch houden we ook een eventueel renovatieproject van een bestaande woning in ons achterhoofd, want mochten we dat kavel echt niet kunnen vinden, moeten we misschien toch een andere weg inslaan...

  

Ondertussen is deze post begeleid door enkele foto's uit de nieuwste 'Landelijk Wonen', zodat jullie naast mijn 'zeurverhaal' ook nog wat inspirerende plaatjes kunnen bewonderen;-)

(p.s. door de vele spam die ik de laatste tijd krijg, had ik de instellingen veranderd, maar ik kreeg al verschillende reacties dat er nu door niemand gereageerd kon worden op deze post... dus ik heb de instellingen veranderd en als het goed is, moet het nu wel lukken!)

Judith

Eerste indruk

Jullie zijn vast wel een beetje nieuwsgierig naar de plek waar wij sinds 2 weken ons nieuwe (tijdelijke) thuis hebben? Kom dan maar gauw een kijkje nemen...

 

Aangezien we gewend zijn aan een vrijstaande woning gelegen in een hele rustige straat en een tuin van meer dan 1400 m2, kunnen jullie je vast voorstellen dat het best wel wennen is op 2 hoog aan een drukke, doorgaande weg;-)

 

 

Ons appartement telt 150 m2 en is dus kleiner dan onze huis, maar dat telt niet voor dit vertrek; de hal. Als je via de voordeur binnenkomt kijk je tegen een ronde glaswand aan (waarachter het washok/de bijkeuken schuilt). Op de vloer liggen marmeren tegels (die ons vooral in het begin erg het gevoel gaven dat we in ons favoriete vakantieland Spanje zaten).

 

Verder is de eigenaresse waarschijnlijk dol op glaswandjes, want de garderobekast zit ook achter zo'n exemplaar... Handig, maar persoonlijk vind ik niets zo storend in een hal als een kapstok vol jassen e.d. in het zicht! Dus liefst zou ik hier wat aan doen, maar zoals ik al zei: We wonen hier maar tijdelijk en ik houd m'n hand op de knip; dat geld ga ik straks liever in ons eigen huis steken;-)

 

 

Aangezien alles gelijkvloers is (heerlijk!), loopt de hal over in overloop met aangrenzend de drie slaapkamers en badkamer.

 

 

Uit gebrek aan opbergruimte, heeft een groot gedeelte van m'n kettingen nu een plekje gekregen op de oude heren paspop... Gevalletje emancipatie?

 

 

Ondanks dat de basis van dit huis totaal niet aansluit op onze persoonlijke voorkeuren en we flink moeten indammen qua wooncomfort, zijn we toch wel blij met dit appartement. En toen we vorige zondag nog eventjes naar 'ons' huis gingen, voelde dat meteen niet meer als ons thuis! Niet omdat we het hier mooier vinden, maar meer omdat er nu andere mensen wonen en het huis een totaal ander gevoel geeft bij binnenkomst... en niet minder om wat zij met ons huis aan 'verbeteringen' hebben toegepast!

 

Maar daarover meer in een volgende post...

 

 

Judith



Hartje

 

Achter deze voordeur hebben wij ons leven jarenlang geleefd...

 

Velen zeiden dat het wel moeilijk zou zijn om dit mooie huis achter te laten.

En ja, het blijft lastig om zo'n geliefd plekje de rug toe te keren, maar we doen dit niet voor niets. Het was een heerlijk huis op een ideale plaats en we hebben hier veel herinneringen liggen. Maar die herinneringen nemen we mee en op een andere plek, dichterbij onze familie en vrienden, gaan we gewoon opnieuw beginnen!

 

Achter deze voordeur hebben we mooie tijden beleefd en is er veel gelachen. Maar ook hebben we hier verdriet en teleurstellingen gekend.

 

Het grootste verdriet was het verlies van ons vierde kindje, wat we ook begraven hebben in onze eigen tuin, dichtbij ons. Dat is voor ons het meest pijnlijke om achter te moeten laten.

Het was een plekje waar we regelmatig naartoe liepen en een kaarsje brandden... Op oudjaarsdag stonden er steevast sterretjes om het buxushart te sprankelen...

 

 

We zijn er maandenlang over aan het denken geweest hoe het voor ons het beste voelden om ook dit stukje op een zo goed mogelijke manier af te sluiten en er zijn vele manieren de revue gepasseerd.

 

Mijn schoonmoeder heeft het buxushart, wat een open hart was, uitgegraven en in een pot herplant, maar deze keer als een gesloten hart...Symbolisch gezien vind ik dit heel erg mooi!

 

 

Om het hart zie je bloembollen en ik laat me graag verrassen wat daar uit gaat komen.

En daar waar eerste de gietijzeren vlinder en het windlicht in het buxushart stonden, staan ze nu dichtbij het buxushart...

 

 

De enige reden waarom is zei dat het misschien beter was om naast het windlichtje en de vlinder, symbolisch wat aarde mee te nemen van het grafje, is omdat ik heel erg slecht ben om planten die in potten staan in leven te houden. Zelfs sterke buxus! Dus nu maar hopen dat het deze keer wel lukt en we dit hart weer in de volle grond kunnen zetten op onze nieuwe woonplek...

 

 

Judith