woensdag 25 februari 2015

Afscheid

Vandaag is een beladen en rare dag...

Vandaag denk ik aan mijn nuchtere (familietrek?), dappere en stoere grote nicht Rikie...

Als jong meisje keek ik tegen haar op... Zij kreeg een dochter toen ik nog maar een klein meisje was en haar baby vond ik prachtig! Mijn babypop (in mijn beleving geen pop, maar een baby;-)) heb ik dan ook vernoemd naar mijn achternichtje... Toen werd dat babietje een peutertje en ik een pubertje en onze wegen scheidden.

Door het leeftijdsverschil van +10 jaar, zijn Rikie en ik elkaar uit het oog verloren. Tot ik in 1995 onze hond kocht en daarmee naar de hondenschool ging. Daar kwam ik Rikie weer tegen: Ik als leerling en zij als trainer. Er liep nog een andere trainer rond, Rob. Een leuke, spontane vent waarmee het gezellig vertoeven was... Dat vond Rikie ook, want rond die tijd is er liefde tussen die twee opgebloeid! Na ruim twee jaar hondenschool ben ik gestopt met het volgen van cursussen...

Jaren later kwam ik weer met haar in contact. Via onze tante... Qua leeftijd zit Rikie tussen mij en onze tante in. Ik kwam regelmatig bij mijn oom en tante over de vloer en zij waren op hun beurt bevriend met Rikie en Rob. M'n tante wist van mijn woonpassie af en vertelde me dat Rikie zo'n mooi huis had, dat ik dat eigenlijk eens moest zien... Zo geschiedde en inderdaad: Wat wonen zij mooi, in hun zelfgebouwde landhuisje midden in de bossen! Na dat bezoekje hebben we nog vaker afgesproken en hielden we ook contact via de PC... Soms ging ik naar haar voor goede raad, dan bezorgde zij mij weer dozen vol woonbladen toen ik maanden plat moest, maar vaak ook gewoon voor een kletspraatje...


Maar mijn nicht is ziek... Heel erg ziek... Járen geleden vond ze een heel klein knobbeltje is haar borst, niet meer dan 'een insectenbeet' zoals ze zelf zij. Maar het was mis, helemaal mis... Meteen vanaf de eerste diagnose was het duidelijk dat zij deze strijd niet kon winnen en het werd een kwestie van verlengen... Ondanks dat ze er vele jaartjes bijgesnoept heeft, is de strijd nu echt gestreden...

Ik heb ontzettend veel respect voor haar, hoe zij zich door deze ziekte heen gestreden heeft. Mocht ik ooit met hetzelfde bijltje moeten hakken als haar, ben ik al blij met een fractie van haar kracht! Ik ben dankbaar dat we de afgelopen jaren toch weer in contact zijn gekomen met elkaar... Die herinneringen zal ik koesteren...

Vandaag is het moment gekomen dat zij afscheid neemt...
Afscheid van het leven...

Vandaag is de dag die in haar teken staat...
In gedachten bij haar...

Goede reis lieve Rikie,
Tot ooit!!!

Judith

dinsdag 24 februari 2015

Thuis komen

Inmiddels wonen we alweer ruim een maand in de woonunit, of zoals een medeblogger mooi verwoorde 'Cosy Container' en een andere noemde het 'Log Cabin'...

Na twee jaar in huurhuizen, voelt het nu weer als thuiskomen. Natuurlijk helpt het dat dit plekje van onszelf is en we vrij zijn ermee te doen wat we willen. En ondanks dat we met een beperkt budget de boel gestript en vervolgens weer opgebouwd hebben, hebben we er duidelijk onze eigen stempel opgezet.


Qua vierkante meters is het behelpen en het oogt dan ook snel rommelig. Gelukkig houd ik al van een rustig interieur, maar hier is het noodzaak... Ik word erg onrustig van veel rommeltjes om me heen, dus gedurende de dag ruim ik regelmatig op. Met minder ruimte, is er ook minder plek voor sfeervolle stillevens. Dus is het een kwestie van niet teveel tegelijk willen en vooral afwisselen.


Ik merk dat ik nu weer graag rommel in huis. De afgelopen jaren zette ik iets neer bij het intrekken van de huurwoning en dan bleef het daar vaak staan... Ik had er gewoon geen lol in. Het feit dat al mijn spullen (vanuit België) ook nog een uur rijden verderop opgeslagen stonden, hielp natuurlijk ook niet echt!

Maar nu sta ik binnen vijf minuutjes bij mijn ouders, waar al mijn vondsten opgeslagen zijn. Het is vaak wel een kwestie van zoeken, want het ligt daar echt héél vol... Iedere verhuizing weer verdwenen er dozen en spullen van ons richting ouderlijk huis en ondertussen zit er nog maar weinig structuur is. Dus binnenkort begin ik maar eens doos voor doos alles uit te zoeken; Een hele klus!

En nu de basis door het kleurgebruik weer meer in ons straatje is, is het ook leuker stylen... Om eerlijk te zijn staat er nu dus ook alweer wat anders op de hangoortafel dan wat jehier op de foto ziet;-)


Misschien is het je trouwens opgevallen dat ik wat heb veranderd aan de lay-out van mijn blog. Ik merkte dat een titel boven de afbeeldingen in de rechterbalk een 'verplicht veld' is: Weet iemand hoe ik daar onderuit kan komen? Tips welkom...

Ik wens je nog een fijne dinsdag
Liefs,
Judith

dinsdag 17 februari 2015

Babynieuws!

Wij zijn verheugd om jullie te vertellen dat er bij ons gezinsuitbreiding aan zit te komen!

Voor degene die mij volgen via instagram of facebook is dit geen nieuws, maar aan alle anderen wil ik hier vol trots ons nieuwe gezinslid voorstellen:


Het is een zwarte Engelse Cocker Spaniel die (hopelijk) luistert naar de naam 'Reus' en hij is geboren op 5 februari jongstleden. Deze foto heb ik afgelopen weekend gemaakt, Reus was toen 10 dagen oud en kon noch lopen noch zijn oogjes openen...

Maar aan de geluidjes te horen (ik heb eigenlijk nog nooit een filmpje op mijn blog geplaatst, dus ik hoop dat het werkt!), waant hij zich een echte Reus en doet hij, zo piepklein als hij is, zijn naam nu al eer aan;-)


 Morgen over 6 weken mogen we ons ventje mee naar huis nemen... Dat lijkt me nu een eeuwigheid te duren, maar na een maandenlange zoektocht naar 'ons' hondje, zal ik die laatste weken ook wel doorkomen;-)

Groetjes,
Judith

donderdag 12 februari 2015

Later

Vandaag laat ik je een kijkje nemen in onze unit-keuken... Hij is nog niet helemaal af, zo ontbreekt bijvoorbeeld de afzuigkap nog en ik denk dat ik ook nog wel een plankje (of twee) op de achterwand wil hebben. 

Deze keuken hebben we tweedehands gekocht via M.plaats. Het was nog een uitdaging om een passende opstelling te vinden. Qua maatvoering pastte deze keuken dan ook niet helemaal. Maar dankzij de creativiteit en handigheid van manlief en zijn broertje, is het goed gekomen.


Het is een kwalitatief goede keuken met een composiet werkblad en A-merk inbouwapparatuur. En hij is extra hoog, wat voor ons echt een verademing is! Zelf hebben we in onze huizen ook altijd een hoger aanrecht gehad (want wij zijn nogal lang), dus dan is het na twee jaar weer fijn om gewoon recht te kunnen staan terwijl je met het eten bezig bent!


Dus die kleur... WIT-WITTER-WITST... namen we op de koop toe!

Ondanks dat wij absoluut niets met wit hebben bedachten we ons dat dit commercieel gezien misschien wel slim is: Onze unit moet volgend jaar tenslotte wel weer verkocht worden en bij de gemiddelde mens vallen lichte kleuren juist beter in de smaak dan die donkere, sobere tinten waar wij van houden.


Het hoge raam wat je ziet, verwacht je niet snel in een unit (ik heb het tenminste nog nooit eerder gezien), maar dat was een ideetje van manlief. In de zijwand van deze unit zat namelijk een groot, gapend gat op de plek waar ooit een deur gezeten heeft. En in plaats van dat gat te dichten of er weer een deur in te zetten, heeft hij op M.plaats gezocht naar een groot kozijn... Ik vond het een goede vondst, want hierdoor krijgt de unit toch extra uitstraling en is het lekker licht in het kookgedeelte.


Maar dan dat WIT-WITTER-WITST... Na nog geen 4 weken hier gewoond te hebben, zijn we het al helemaal beu! We hebben toegegeven aan ons gevoel en we zien later dan wel weer of het verstandig is... De lak staat dus al klaar en wij hebben deze week een extra klus op de to-do-list staan;-)

Zoals we al dachten, kwamen onze vaders vanmorgen hier over de vloer en verzuchtten allebei dat wij echt niet spoorden: "Alsof we nog niet genoeg te doen hebben" en uiteraard is het overdreven om aan een unit-keuken zoveel aandacht te besteden... Tja... Een gevalletje van 'het bloed kruipt waar het niet gaan kan'?

Liefs,
Judith

zaterdag 7 februari 2015

Nog een keer...

... verhuisd!

In het weekend van 17-18 januari hebben we onze intrek genomen in de woonunit. Tot op de dag van vandaag liggen er nog wel enkele klusjes te wachten, maar we zitten er voor unit-begrippen best knus bij. Hier een eerste bescheiden binnenkijker:


Naast de drukte rondom de verhuizing, hadden we nog een uitwisselingsstudente in huis en drie dagen na de verhuizing werd ik alweer opgenomen voor een operatie (gelukkig niet aan mijn rug: Grappig dat veel mensen dat automatisch aannemen, aangezien ik rugpatiënte ben). Toen deze ingreep werd ingepland, gingen we ervan uit dat we eind 2014 verhuisden, maar door dat gedoe met de nutsvoorzieningen, werd het wel een beetje een onhandige en strakke planning...Gelukkig is het allemaal goed gekomen!

Voordat we gingen verhuizen, ben ik op zoek gegaan naar een nieuwe bank, want onze oude bank was na 16 jaar trouwe dienst écht op. Aangezien we hier nu niet zoveel ruimte hebben en de kids in het nieuwe huis hun eigen bescheiden woonkamertje krijgen, hebben we, met die eindbestemming in ons achterhoofd, nu alvast een bank gekocht.


Ik wilde een tijdloze bank met een verwisselbare hoes en hij moest ook betaalbaar zijn, aangezien het straks een 'jeugdbank' wordt en ongetwijfeld veel te lijden zal krijgen... Mijn zoektocht eindigde bij de I.kea, die deze bank nieuw in hun collectie heeft. Voor nog geen 500 euro zitten wij weer een stuk lekkerder en hij past prima in onze woonsfeer: Mission completed:-)

Fijn weekend
Liefs,

Judith